Czaprak i przygoda z szyciem

   Od dłuższego czasu, chciałam kupić sobie coś dla konia. Jako że nie mam swojego, było to trudniejsze. Czyli rodzice zaczęli zadawać pytania, a po ci to? Odpowiedz brzmi, że chciałabym mieć po prostu swój i poczuć, że choć jedna część sprzętu konia na którym jeżdżę jest moja. Jak to ja wpadłam na pomysł, żeby uszyć go samodzielnie. Tak sobie myślałam około października 2015 roku, a od czerwca myślałam nad kupnem maszyny do szycia. Zaczęłam więc zbierać. Szukałam w internecie maszyn do szycia, takich najtańszych, ale żeby się zaraz nie zepsuły. Kiedy miałam już upatrzoną, czekałam aż kaska urośnie w portfelu. Doczekałam się w połowie grudnia. Zaczęło się od śmiesznej mini poduszki, potem moja pierwsza nerka i obroża dla psa. Czyli coś o czym myślałam od paru miesięcy.

   Potem nadszedł czas na kupno materiałów na czaprak, zamówiłam gąbkę i kupiłam resztę. Za czaprak zabrałam się jakoś na początku 2016. Pewnie ktoś pomyśli, "co taka amatorka, która szyje od półtora miesiąca może zrobić dobrze". A jednak się udało, ale samo szycie szło mi dość opornie, bo a to gąbka gruba, a to materiał trzeba przeciągać bo nie idzie, coś się zaplątało, maszyna hałasuje, plecy bolą, krzywo idzie. Ostatecznie wyszło bardzo fajnie, czaprak wypróbowany, sprawdza się i nawet niedługo planuję następny. Oto on i jak prezentuje się na koniu.