Cavaliada Poznań 2019

W 2019 także odwiedziłam Międzynarodowe Targi Poznańskie. Pamiętając jak ostatnio było, postanowiłam nie popełniać tego błędy, czyli wybrałam się tam o lepszej godzinie, co zaowocowało niesamowitymi emocjami. Widowisko z zaprzęgami konnymi to coś cudownego. Niestety nie mogłam zostać na ostatnim czwartkowym konkursie, ale z pełnym przekonaniem mogę uznać ten dzień za bardzo udany. Pogoda też dopisała. W tamtym roku było dużo chłodniej.
I kolejne niestety, niczego nie kupiłam. Ostatnio też mniej jeżdżę konno. Wynika to pewnie z barku czasu i innych wydatków. A szkoda, bo tęsknie za tym. Na cavaliadzie poznałam Magdę Pocztowską i miałam okazję porozmawiać trochę o sprzęcie fotograficznym, a zdjęcia robi świetne.
Nie będę się za bardzo rozpisywać, więc przejdźmy do zdjęć.

Cavaliada Poznań

  Fani koni, czy też zawodów konnych wiedzą o co chodzi. Cavaliada to duże wydarzenie z masą ciekawych konkursów. Tego roku, jako że pomieszkuję w Poznaniu, postanowiłam odwiedzić Międzynarodowe Targi Poznańskie. Wybrałam czwartek, bo najbardziej mi odpowiadał, ale popełniłam spory błąd wybierając się tam rano. Miałam bilet na jeden dzień, czyli musiałabym siedzieć tam do wieczora żeby zobaczyć najciekawsze konkursy. Właśnie, najciekawsze są wieczorem, czyli powinnam przyjść właśnie później a nie z samego rana, ale teraz przynajmniej mam nauczkę.
  Ale bardzo mi się podobało mimo tego małego błędy. Zrobiłam parę zdjęć. Obejrzałam wszystkie stoiska po dwa razy i na pewno za rok tam wrócę.

Kolski piknik jeździecki

  Ostatnie dni nie są dla mnie jednymi z najlepszych. Ostatnia klasa liceum daje się we znaki. Mimo to wciąż staram się poświęcać czas temu co najbardziej lubię. Zdradzę również, że trochę piszę i mam nadzieję, że kiedyś coś z tego będzie. Obecnie jestem na etapie poprawek i szukania kogoś, kto będzie w stanie poprawić wszelkie błędy. Dodatkowo szyję, trzeci już czaprak z filmiku, tego pierwszego. Trochę też czytam, ale głównie uczę się.
  We wrześniu miałam okazję być na małych zawodach jeździeckich. Oczywiście nie obeszło się bez jakichkolwiek zdjęć. One musiały być. Dodam też, że zwycięzcą został najmłodszy uczestnik.

Zawody CSIO w Sopocie

  W weekend trafiła się okazja obejrzenia zawodów w Sopocie. Nawet nie przypuszczałam, że je zobaczę. Zabrałam ze sobą oczywiście aparat, ale operując jedynie stałką 50 i 85mm, niewiele można zdziałać. Zrobiłam bardzo dużo zdjęć, ale sporo wyszło nieudanych, ze względu na brak ostrości. Muszę to podreperować, oprócz tego, mam strasznie brudną matrycę i to jest problem, nie chciałabym jej sama czyścić, żeby nic nie uszkodzić. Z tego co się dowiedziałam, najlepsza osoba od tego jest w Warszawie, więc, chyba musi tak zostać, bo na razie nie ma jak się tam dostać.

Moja historia jeździectwa

  U mnie przygoda z końmi zaczęła się około 4 klasy podstawówki. Zastanawiałyśmy się wtedy z koleżankami nad zajęciami pozalekcyjnymi. Wtedy już zaczęłam również zaprzyjaźniać się z aparatem, mając zwykły aparat kompaktowy Sony z 7 mpx. Dodatkowym zajęciem stały się konie początkowo u znajomego mojej babci, gdzie jeździłyśmy na koniku polskim o imieniu Monita, co jeden, dwa tygodnie. Około roku właśnie tam uczęszczałyśmy w tym czasie moje koleżanki zrezygnowały, to jednak nie były to.  Ja zostałam. Choć jedna z nich wytrwała z pasją do 2016, jakoś tak. Jazdy na początku prowadzone były nie przez instruktora dopiero pod koniec. To właśnie tam pierwszy raz kłusowałam, na galop było jeszcze za wcześnie. Tam nie jeździłam na lonży tylko to była raczej taka oprowadzanka. Teraz jak patrzę na to zdjęcie i te ręce, pani nawet nie powiedziała jak prawidłowo trzymać wodze.